هر چیزی که لازم است درمورد فوبیا بدانید (بخش دوم)

هر چیزی که لازم است درمورد فوبیا بدانید (بخش دوم)

در موارد شدیدتر، فرد انزواطلب به ندرت خانه را ترک می‌‌کند.

انواع

شایع ترین انواع فوبیاهای خاص در آمریکا شامل موارد زیر است:

کلاسترفوبیا: ترس از حبس شدن در یک فضای بسته

آئروفوبیا: ترس از پرواز کردن

آراکنوفوبیا: ترس از عنکبوت

درایوینگ فوبیا: ترس از راندن ماشین

امتوفوبیا: ترس از استفراغ

اریتروفوبیا: ترس از شرمندگی

هیپوکندریا: ترس از بیمار شدن

زوفوبیا: ترس از حیوانات

آکوافوبیا: ترس از آب

آکروفوبیا: ترس از ارتفاع

BII فوبیا: ترس از خون، زخم و جراحی

اسکالافوبیا: ترس از اسکلت

تونل فوبیا: ترس از تونل

این تنها تعدادی از فوبیاهای خاص بود. مردم ممکن است نسبت به هرچیزی فوبیا داشته باشند. همچنین، با تغییر اجتماع، فهرست فوبیاهای بالقوه نیز تغییر می‌کند. برای مثال، نوموفوبیا، به ترس دور بودن از موبایل و کامپبوتر اتلاق می‌شود.

این ترس را می‌توان ترس دور بودن از تکنولوژی نیز تعریف کرد.

علت‌ها

معمولا فوبیا در سنین کودکی، نوجوانی و ابتدای بزرگسالی شروع می‌شود.

دلیل آن برای شروع می‌تواند یک تجربه اضطراب آور، اتفاق ترسناک و یا فوبیای افراد نزدیک دیگر باشد که فرد می‌تواند از آنان یاد بگیرد.

فوبیاهای خاص

این فوبیاها معمولا در سنین ۴ تا ۸ سالگی افزایش می یابد. در برخی موارد، دلیل آن تجربه ای است که بر روان فرد اثر می‌گذارد. برای مثال، تنگناترسی است که به مرور زمان افزایش پیدا می‌کند و دلیل آن مثلا تجربه‌ی وحشتناکی است که یک نوجوان از حبس شدن در یک فضای بسته گذرانده است.

فوبیایی که در کودکی شکل می‌گیرد می‌تواند دلیلی بر وجود فوبیا در سایر افراد خانواده باشد. کودکی که مادرش از عنکبوت می‌ترسد، احتمالا چنین فوبیایی نیز در او شکل می گیرد.

فوبیاهای پیچیده

تحقیقات بیشتری لازم است تا دلیل شکل گیری ترس اجتماعی مشخص شود. محققان بر این باورند که فوبیاهای پیچیده به علت مجموعه‌ای از تجربیات زندگی، شیمی مغز و ژنتیک شکل می‌گیرد.

آنها همچنین می توانند بازتابی از عادت‌های مردم امروز باشد، بازمانده‌ی زمانیکه در آن مکان‌های باز و مردم ناشناس می‌توانند تهدید جدی برای سلامت افراد جهان امروز به حساب بیایند.

مغز در طول یک فوبیا، چگونه کار می‌کند؟

بخش‌هایی از مغز اتفاقات مرگبار و شرایط خطرناک را در خود ذخیره می‌کند.

اگر فرد با یک شرایط مشابه در زندگی اش مواجه شود، مغز خاطرات اضطراب آور آن را مجددا بازیابی می‌کند، که بعضی اوقات حتی از یکبار هم بیشتر اتفاق می‌افتد. این باعث می‌شود که بدن یک شرایط مشابه را مدام یادآوری کند.

در یک فوبیا، قسمتی از مغز که با ترس و اضطراب در ارتباط است این تکرار تجربه‌ی ترس را در خود ذخیره و بازیابی می‌کند.

محققان دریافتند که فوبیا اغلب با آمیگدالای مغز در ارتباط است، بخشی که در پشت غده‌ی هیپوفیز قرار دارد. آمیگدالا سبب ترشح هورمون ستیز و گریز می‌شود. این هورمون بدن را در حالت آماده باش برای شرایط اضطراب اور و هیجانی قرار می‌دهد.

درمان

فوبیا یک بیماری با پتانسیل بالا برای درمان است، و افراد مبتلا به آن می‌توانند کاملا نسبت به این بیمای آگاهی پیدا کنند. این موضوع می‌تواند کمک بزرگی به تشخیص آن کند.

برای شروع تشخیص بیماری، بهترین راه مشورت با یک روانشناس یا روانپزشک است.

اگر دلیل فوبیا مشکلات جدی نباشد، افراد به راحتی منشا آنرا پیدا کرده که این موضوع به آنان در کنترل بیماری‌شان کمک می‌کند. بسیاری افراد با فوبیای خاص، از آنجا که موفق می‌شوند آنرا کنترل و سازماندهی کنند، اصلا احتیاجی به درمان پیدا نمی‌کنند.

اما گاهی نمی توان از محرک‌های یک فوبیا اجتناب کرد، که این موضوع با فوبیاهای پیچیده‌تر در ارتباط است. در این موارد، مشورت با یک متخصص اعصاب به عنوان اولین قدم درمان باشد.

بیشتر فوبیا ها نیازمند درمان مناسب هستند. در فوبیا، برای افراد مختلف روش‌های درمان مشترک وجود ندارد. در درمان نیاز است برای هر فرد روش درخور او مورد استفاده قرار گیرد.

پزشک روانشناس یا مغز و اعصاب ممکن است درمان رفتاری، دارویی و یا هردو را با هم تجویز کند. درمان می‌تواند به کاهش علائم بیماری و یا تنظیم و کنترل واکنش افراد به فوبیای شان کمک کند.

دارودرمانی

درمان های دارویی زیر می تواند برای درمان فوبیا موثر باشد.

بتا بلاکر:  این دارو می‌تواند سبب کاهش نشانه های فیزیکی هیجان شود که به همراه فوبیا بروز می‌کند.

عوارض جانبی آن می‌تواند شامل دل درد، خستگی، بی خوابی و سرد شدن انگشتان باشد.

ضدافسردگی: بازدارنده‌های سروتونینی معمولا برای افراد مبتلا به فوبیا تجویز می‌شود. سروتونین بر مغز افراد تاثیر گذاشته و سبب القای حال خوب به آن‌ها می‌شود.

بازدارنده‌های سروتونینی باعث حالت تهوع، مشکلات خواب و سردرد می‌شوند.

درصورتیکه این دارو موثر واقع نشود، پزشک ممکن است برای فوبیاهای اجتماعی، مونوآمین اکسیداز بازدارنده تجویز کند. که با وجود آن نباید برخی مواد غذایی خاص را مصرف کرد. عوارض جانبی اولیه‌ی آن شامل سرگیجه، دل درد، بی قراری و بی خوابی می‌باشد.

ضدافسردگی‌های دوره‌ای مثل کلومیپرامین یا آنافرانیل نیز می‌تواند برای علائم فوبیا تجویز شود. عوارض جانبی آن شامل بی خوابی، تاری دید، یبوست، دشواری تخلیه‌ی ادرار، ضربان قلب نامنظم، خشکی دهان و لرزه است.

آرامبخش‌ها: بنزودیازپینز، مثالی از آرامبخش‌هاست که ممکن است برای فوبیا تجویز شود. که می‌تواند به کاهش علائم فوبیا کمک کند. افرادی که سابقه‌ی مصرف الکل را دارند، نباید از داروهای مسکن استفاده کنند.

درمان‌های رفتاری

راه‌های زیادی برای درمان فوبیا وجود دارد.

حساسیت زدایی یا در معرض قراردادن: این موضوع می‌تواند به افراد مبتلا به فوبیا کمک کند تا پاسخشان به منشا ترس را تغییر دهند. آن‌ها طی مراحلی به تدریج با دلایل ترسشان مواجه می‌شوند. برای مثال، فردی که از پرواز می‌ترسد، می‌تواند مراحل زیر را پشت سر بگذارد:

درمورد پرواز فکر کنند.

روانپزشکان تصاویری از هواپیماها به آنان نشان می‌دهند.

فرد به فرودگاه برود.

ممکن است آنان در شرایط شبیه سازی شده از کابین یک هواپیما قرار دهند.

در نهایت آنان می توانند هواپیما سوار شوند.

درمان روانشناختی: روانپزشک به فرد مبتلا به فوبیا کمک می‌کند که راه‌های دیگری برای فهم و واکنش نشان دادن در برابر منشا ترسش بیابد. که این موضوع می‌تواند به فرد کمک کند که با شرایط راحت‌تر کنار بیاید. از آن مهم تر، این روش به فرد می آموزد که فوبیا را برای کنترل احساسات و افکارش تجربه کند.

یاداوری

فوبیا می‌تواند منشا ژنتیکی و یا اضطراب بیرونی برای فرد داشته باشد. به هرحال، در بیشتر موارد قابل درمان است و در اغلب موارد می‌توان از منشا آن دوری کرد.

اگر شما فوبیا دارید، هیچوقت نباید از کمک خواستن برای یافتن و درمان آن بترسید.