ارتباط سطح بالای استروژن در رحم با اوتیسم
در سال 2015 گروهی از دانشمندان در دانشگاه کمبریج و انجمن سرم دولتی در دانمارک (State Serum Institute in Denmark)، سطح چهار هورمون استروئیدی پیش‌زادی را ازجمله آندروژن‌ها را در مایع آمنیوتیک در رحم اندازه‌گیری کردند و کشف کردند که میزان این هورمون‌ها در جنین‌هایی که بعداً به اوتیسم مبتلا می‌شوند بیشتر بودند. به‌طورمتوسط مقدار این آندروژن‌ها در جنین‌های مذکر بیشتر است، پس ممکن است توضیح دهد که چرا اغلب پسرها به اوتیسم مبتلا می‌شوند. همچنین برای بخش مردانگی مغز آشنا هستند و بر تعدادی از ارتباطات بین سلول‌های مغز اثر دارند.
امروز، همان دانشمندان با آزمایش نمونه‌های مایع آمنیوتیک از 98 فرد نمونه‌برداری شده از بیوبانک دانمارکی که نمونه 100هزار فرد باردار را جمع کرده است، یافته‌های قبلی خود را گسترش داده است؛ اما این بار مجموعه‌ی دیگری از هورمون‌های جنسی استروئیدی پیش‌زادی به نام استروژن را بررسی کردند. این قدم مهم بعدی است زیرا برخی از این هورمون‌ها در مطالعات قبلی مستقیماً به استروژن تبدیل می‌شوند.
هر چهار هورمون استروژن به‌طور متوسط در 98 جنین که بعداً به اوتیسم مبتلا شدند، در مقایسه با 177 جنینی که به اوتیسم مبتلا نشدند، به‌طور قابل‌توجهی افزایش یافت. سطح بالای استروژن پیش‌زادی نسبت به سطح بالای آندروژن پیش‌زادی (مانند تستوسترون)، وقوع اوتیسم را با احتمال بالاتری پیش‌بینی کرد. برخلاف تصور رایج که استروژن را به عقیم شدن مرتبط می‌کند، استروژن‌های پیش‌زادی بر رشد مغز تأثیر می‌گذارند و همچنین در بسیاری از پستانداران مغز را مردانه می‌کند.
یکی از دلایل بالقوه این شرایط، افزایش هورمون‌های استروئیدی جنسی پیش‌زادی است؛ این یافته‌ها از این ایده پشتیبانی می‌کنند. ژنتیک دلیل خوب دیگر است؛ احتمالاً این هورمون‌ها با فاکتورهای ژنتیکی همراه شده تا بر ایجاد مغز جنینی اثر بگذارند. علت افزایش این هورمون‌ها می‌تواند مادر، نوزاد یا جفت باشد. قدم بعدی این مطالعه باید روی همه‌ی منابع ممکن و چگونگی تعامل آن‌ها در طول بارداری تمرکز کند. بااین‌حال نباید از این یافته‌ها برای غربالگری اوتیسم استفاده شود.
منبع: دانشگاه کمبریج
-
نویسنده مطلب