
هرآن چیزی که لازم است دررابطه با توبرکلوزیس بدانید (بخش دوم)
پیشگیری از توبرکلوزیس
برخی روشهای کلی می تواند به پیشگیری از انتشار توبرکلوزیس فعال کمک کند.
خودداری کردن از حضور در مناطق عمومی مثل مدرسه، کار یا خوابیدن در اتاق مشترک با کسی، میتواند به کم شدن خطر ابتلای سایر افراد کمک کند.
استفاده از ماسک، پوشاندن دهان و تهویهی اتاق نیز میتواند گسترش باکتری ها را محدود کند.
واکسن توبرکلوزیس
در برخی کشورها، تزریقBCG به منظور واکسینه کردن کودکان علیه توبرکلوزیس انجام میشود. استفادهی عمومی از این روش در ایالت متحده تایید نشده از آنجا که برای بزرگسالان روشی موثر نیست و می تواند برعکس بر آزمایشهای تشخیص پوستی نیز اثر بگذارد.
مهم ترین نکته این است که دورهی درمانی تجویز شده را به طور کامل باید پشت سر گذاشت. باکتری توبرکلوزیس MDR نسبت به باکتری توبرکلوزیس معمولی مقاوم تر است. برخی نمونهها از توبرکلوزیس MDR نیازمند دورههای سنگین شیمیدرمانی هستند که بسیار شدید بوده و عکسالعملهای دارویی زیادی را به بدن بیماری وارد میکند.
فاکتورهای خطر
افرادی با سیستم ایمنی ضعیف، بیشتر در خطر ابتلا به توبرکلوزیس فعال میباشند. برای مثال، ایدز سبب کاهش قدرت سیستم ایمنی شده و کار بدن را برای کنترل باکتری توبرکلوزیس دشوارتر میکند. افرادی که به هردو بیمای ایدز و توبرکلوزیس مبتلا شده اند، حدود ۲۰ تا ۳۰ درصد بیشتر از افرادی که ایدز ندارند، در خطر ابتلا به توبرکلوزیس فعال قرار دارند.
همچنین دریافت شده که استفاده از تنباکو نیز خطر ابتلا به توبرکلوزیس فعال را افزایش میدهد. حدود ۸ درصد از موارد توبرکلوزیس جهانی، مربوط به افراد سیگاری میباشد.
افرادی با شرایط زیر، بیشتر در خطر ابتلا به این بیماری خواهند بود:
دیابت
سرطانهای خاص
سوء تغذیه
بیماری کلیوی
همچنین افرادی که تحت درمان سرطان هستند، میخواهد جوان باشند یا پیر، و افرادی که در مصرف داروها زیادهروی می کنند نیز جزء این دسته از افراد تحت خطر میباشند.
سفر به برخی کشورهای خاص که توبرکلوزیس در آنها شیوع دارد هم سبب افزایش خطر ابتلا میشود.
کشورهایی با نسبت بالای توبرکلوزیس
کشورهایی که در ادامه مطرح میشود به طور جهانی جزء بیشترین نسبت بیماری توبرکلوزیس می باشند:
آفریقا به خصوص آفریقای غربی و ساب ساهاران
افغانستان
آسیای جنوبی شامل: پاکستان، هند، بنگلادش و اندونزی
چین
روسیه
آمریکای جنوبی
فیلیپین، ویتنام و کامبوج
موارد حاد
توبرکلوزیس در صورت عدم درمان کشنده خواهد بود. اگرچه بیشتر ششها را تحت تاثیر قرار میدهد، میتواند درخون نیز گسترش یافته و سبب و موارد حاد تری شود از جمله:
مننژیت( التهاب غشاء پوشانندهی مغز)
درد ستون فقرات
آسیب به مفصل
آسیب به کبد و کلیه
نارسایی قلبی ( که نسبت به بقیهی موارد نادر میباشد)
چشمانداز
خوشبختانه، با درمان صحیح، اکثر موارد توبرکلوزیس قابل درمان میباشد. موارد بیماری توبرکلوزیس در ایالت متحده در سال ۱۹۹۸ کاهش یافت اما همچنان این بیماری قابل توجه میباشد.
درصورت عدم وجود درمان مناسب، بیش از دو سوم افراد مبتلا به توبرکلوزیس ، جان خود را از دست خواهند داد.
علائم توبرکلوزیس
اگرچه توبرکلوزیس نهفته علامتی ندارد، علائم توبرکلوزیس شامل موارد زیر میباشد:
سرفه گاهی همراه با خلط یا خون
لرز
خستگی مفرط
تب
کاهش وزن
بی اشتهایی
عرقریزی شبانه
توبرکلوزیس معمولا ششها را تحت تاثیر قرار میدهد اما ممکن است به دیگر قسمتهای بدن نیز آسیب برساند. زمانی که توبرکلوزیس در خارج از ششها اتفاق میافتد، دارای علائم متنوعی میباشد. درصورتیکه توبرکلوزیس درمان نشود میتواند به کمک جریان خون به دیگر قسمتهای بدن سرایت کند.
عفونت توبرکلوزیس در استخوانها میتواند سبب آسیب به ستون فقرات و از هم گسیختگی مفاصل شود
عفونت توبرکلوزیس مغز میتواند سبب مننژیت شود
عفونت توبرکلوزیس کبد و کلیه میتواند عملکرد تصفیهکنندگی آنها را مختل کند و سبب نشت خون به داخل ادرار شود.
عفونت توبرکلوزیس قلب، به توانایی پمپاژ خون آسیب زده و باعث بروز تامپوناد قلبی و مرگ میشود.