بارداری / 25 مهر 1397

هرآن چیز که لازم است درمورد کلامیدیا بدانید (بخش دوم)

تشخیص

تشخیص کلامیدیا ممکن است شامل آزمون‌ها فیزیکی برای یافتن وجود علائم فیزیکی باشد مانند ترشحات و همچنین می‌تواند شامل یک نمونه‌گیری از پوست آلت تناسلی، نای و یا روده و یا یک نمونه‌ی ادرار باشد.

غربال‌گری کلامیدیا

از آن جایی که عفونت کلامیدیا در حضور مکرر علامتی ندارد، مراکز سلامت در بیشتر مناطق از افراد تست غربالگری می‌گیرند. این تست برای افراد زیر سفارش می‌شود:

زنان زیر ۲۵ سال

زنان باردار

زنان و مردان با احتمال بالا

غربالگری کلامیدیا چگونه انجام می‌شود؟

زنان می‌توانند در خانه و یا در آزمایشگاه این تست را انجام دهند، با گرفتن یک نمونه از ادرار و یا مایع واژینال. وسپس آن رابه آزمایشگاه ارسال کنند.

برای مردان، تست ادرار بیش‌تر قابل استفاده است.

با توجه به موقعیت هر بیمار، پزشک برای او بهترین روش تست را تجویز می کند. برخی افراد ممکن است لازم باشد نمونه‌ی خود را از ناحیه‌ی روده ویا نای بگیرند، به خصوص کسانی که مبتلا به ایدز هستند.

دلایل

کلامیدیا ممکن است از طریق روابط جنسی محافظت نشده‌ی دهانی،‌ مقعدی و یا واژینال منتقل شوند.

ارتباط جنینی نیز می تواند سبب انتقال کلامیدیا شود.

از آن‌جایی که فرد مبتلا به کلامیدیا در ۷۰ درصد مواقع علامتی را بروز نمی‌دهد، فرد عفونی ممکن است بدن اطلاع از این موضوع با شریک جنسی خود رابطه برقرار کند.

کلامیدیا تحت شرایط زیر قابل انتقال نیست:

استفاده از توالتی که فرد عفونی از آن استفاده کرده است

استفاده از حمام بخار به طور مشترک با فرد حامل عفونت

استفاده از استخر به طور مشترک با فرد حامل عفونت

لمس کردن سطحی که قبلا در آن یک فرد عفونی عطسه و یا سرفه کرده است

ایستادن در نزدیک یک فرد بیمار، تنفس هوایی که فرد بیمار در آن عطسه و یا سرفه کرده است

محل کار مشترک با کسی که به عفونت مبتلاست

یک مادر بیمار می‌تواند در طول جنینی این عفونت را به کودک خود انتقال دهد. برخی اوقات این عفونت برای کودکان شدید تر شده و منجر به پنومونیا می‌شود. اگر یک مادر در طول بارداری عفونت کلامیدیایی داشته باشد، لازم است که ۳ تا ۴ هفته پس از درمان مجددا آزمایش داده تا برگشت ناپذیر بودن عفونت اطمینان حاصل نماید.

باکتری کلامیدیا چیست؟

کلامیدیا عفونتی است که از طریق باکتری Chlamydia trachomatis ایجاد می‌شود. برخی محققان بر این باورند که این باکتری شایع ترین باکتری در جهان است.

عفونت کلامیدیا می تواند بر چند اندام اثر بگذارد از قبیل آلت تناسلی، واژن، گردنه‌ی رحم، مجاری ادرار، مخرج، چشم و نای و می‌تواند سبب بروز مشکلات جدی در دستگاه تناسلی شود.

پیشگیری

راه ‌های پیشگیری شامل:

استفاده از کاندوم

استفاده از یک محافظ دهانی هنگام رابطه ی جنسی دهانی

غربالگری منظم

برای جلوگیری از گسترش کلامیدیا، افراد باید از برقراری رابطه‌ی جنسی تا زمانی که از درمان خود اطمینان حاصل نکرده اند جلوگیری کنند. در صورتیکه یک دز از آنتی بیوتیک مصرف شده است لازم است که ۷ تا ۱۰ روز بعد از درمان از برقراری رابطه‌ی جنسی جلوگیری شود.

موارد حادتر

تشخیص و درمان زودهنگام سبب کاهش خطر حادتر شدن این بیماری می‌شود. با غربال گری منظم می‌توان از خطر حاد تر شدن این بیماری جلوگیری کرد. و یا این موضوع را می‌توان با استفاده ی به هنگام از داروها بلافاصله پس از دیدن اولین علائم کنترل کرد.

موارد حاد تر کلامیدیا در خانم‌ها شامل:

بیماری عفونت لگن: این بیماری سبب عفونت تخمدان ها، لوله‌ی فالوپ و رحم می‌شود که می‌تواند منجر به نازایی شود. تقریبا ۱۰ درصد از ۱۵ درصد از زنان درصورتیکه کلامیدیای خود را درمان نکنند به این عفونت مبتلا می شوند.

سرویسیتیس: این یک عفونت مربوط به دیواره‌ی رحم است

سالپینگیتیس: این بیماری درواقع عفونت لوله‌ی فالوپ است. این بیماری به طور قابل توجهی بارداری خارج از رحم را افزایش می‌دهد.

موارد حاد تر کلامیدیا در مردان شامل:

اورتریتیس: مجرای پیشاب، یک لوله است که ادرار را از مثانه به سمت انتهای آلت تناسلی هدایت می‌کند که در این بیماری ملتهب می‌شود.

اپیدیدیمیتیس: این یک عفونت مربوط به اپیدیدیم است، ساختاری درون بیضه. نشانه‌ها و علائم شامل قرمزی، التهاب و گرم شدن بیضه‌ها، درد آلت تناسلی می‌باشد.

آرتریت غیر فعال یک مورد محتمل در پیشرفت کلامیدیاست و می تواند زنان و مردان را تحت تاثیر قرار دهد. این یک نوع مضمن از عفونت آرتریت است. این مشکل می‌توان شامل آرتریتیس، ورم ملتحمه و عفونت دستگاه تناسلی ، ادراری و سیستم معده‌ای روده‌ای شود.