عدم مقاومت غذایی چیست؟ (بخش دوم)

عدم مقاومت غذایی چیست؟ (بخش دوم)

عدم مقاومت سالسیلات، که با عنوان حساسیت سالسیلات نیز شناخته می‌شود، زمانی رخ می‌دهد که بعضی افراد به میزانی از سالسیلات واکنش نشان می‌دهد.

سالسیلات از سالسیلیک اسید مشتق شده، روندی که در گیاهان به طور طبیعی به منزله‌ی یک مکانیسم دفاعی علیه باکتری‌های مضر، قارچ، حشرات و بیماری ها اتفاق می‌افتد.

مواد شیمیایی در بسیاری از غذا ها یافت می‌شود و بسیاری از افراد از این مواد بدون اینکه برای آن ها عوارض جانبی داشته باشد، می‌توانند استفاده کنند. به هر حال بعضی از افراد بعد از مصرف مقدار زیادی از آن، از علائم بعد از آن رنج می‌برند. افردی که دچار عدم مقاومت نسبت به سالسیلیک هستند، لازم است که از خوردن غذاهایی که میزان زیادی سالسیلیک اسید دارد، اجتناب کنند.

سالسیلیک در بسیاری از منابع غذایی گیاهی یافت می‌شود، شامل اکثر میوه‌ها و سبزیجات، ادویه جات، گیاهان، چای، و چاشنی‌های افزودنی. چاشنی نعنا، سس گوجه، حبه‌ها و مرکبات دارای سطح بالای این ماده هستند.

غذاهای فراوری شده با چاشنی‌های افزودنی معمولا دارای سطح بالایی از سالسیلات هستند.

انواع

بعضی انواع شایع از موادی که عدم مقاومت ایجاد می‌کنند مانند:

لاکتوز

گندم

گلوتن

کافئین

هیستامین، موجود در قارچ، سرکه و غذاهای خیسانده شده

افزودنی‌ها مانند شیرین‌کننده‌های خاص، رنگی و دیگر چاشنی ها

کسانی که تجربه‌ی بروز واکنش بعد از خوردن نان را دارند،‌ این موضوع لزوما دلیل بر وجود عدم مقاومت گلوتن نیست. افرادی که مستعد این موضوع هستند لازم است که با پزشک مشورت کنند قبل از اینکه از مواد گلوتن دار استفاده کنند مانند سریال‌ها که می‌توانند منابع بسیار مهمی از انواع ریز مغذی‌ها باشند.

افزودنی‌های غذایی و عدم تحمل

عدم تحمل افزودنی‌های غذایی، یکی از مشکلات در حال رشد سی سال اخیر است زیرا روزانه غذاهای بیشتری محتوی افزودنی‌ها می‌شوند.

اگرچه عدم تحمل افزودنی‌های غذایی بیشتر از ۱ درصد از مردم را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

افزودنی‌ها برای افزایش چاشنی، خوش مزه‌تر کردن غذاها و افزایش سطح زندگی افراد استفاده‌ می‌شود. مثال هایی از غذاهای افزودنی شامل:

آنتی اکسیدان‌ها

رنگ‌های خوراکی

چاشنی های خوراکی

مواد امولسیون کننده

چاشنی‌های معطر

نگه‌دارنده‌ها

شیرین‌کننده‌ها

هزاران ماده‌ی افزودنی در صنعت خوراکی استفاده  می‌شود. تعداد نسبتا کمی از آن‌ها به نظر می‌رسد که مشکل‌ساز باشند. مواد افزودنی‌ای که در ادامه می‌اید به عنوان موادی شناخته می‌شوند که سبب بروز واکنش در افراد می‌شوند.

نیترات، سبب بروز خارش و جوش پوستی می‌شود. غذاهای گوشتی به طور کلی دارای مقدار زیادی نیترات و نیتریت هستند.

مونوسدیم گلوتامات، به عنوان افزودنی‌های طعم‌دهنده استفاده‌ می‌شود. سبب بروز سردرد می‌شوند.

سولفیت، به عنوان پیش‌غذا یا مسهل استفاده می‌شود.

بعضی رنگ‌های خوراکی، به خصوص کارمین(قرمز) و آناتو(زرد)

تشخیص

از آنجایی که علائم عدم تحمل غذایی و حساسیت غذایی تا حد زیادی با هم همپوشانی دارند، در نتیجه تشخیص درست این دو از هم کمی دشوار است.الگوهای خاص در علائم می‌توانند به پزشک کمک کنند که بین این دو تمییز قائل شوند. در اکثریت نمونه‌ها، عدم تحمل غذایی دیر تر از حساسیت غذایی ظاهر می‌شود.

از بیماران خواسته می‌شودکه دفترچه یادداشتی برداشته و غذاهایی که خورده‌اند، علائم ظاهر شده، وزمان ظهور آن را یادداشت کنند. اطلاعات موجود در دفترچه به پزشک کمک می کند که متوجه شود کدام غذاها ایجاد واکنش می‌کنند و بیمار در چه مرحله‌ای قرار دارد.

فارق از عدم تحمل لاکتوز و بیماری کلیاک، آزمایش صحیح و تاییدشده‌ای برای تشخیص عدم تحمل غذایی وجود ندارد. بهترین وسیله‌ی تشخیص داشتن یک رژیم مناسب است که به عنوان رژيم تشخیص یا ارزیابی نیز شناخته می‌شود.

عدم تحمل در غذاهای خورده شده‌ی منظم ممکن است دلیل بروز واکنش‌هایی علیه یکدیگر باشد. زمانی که چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد، تشخیص اینکه کدام غذا دقیقا سبب بروز واکنش می‌شود دشوار است. این موضوع از حالات مضمن و بیماری‌های قابل تشخیص، خطرناک‌تر است.

رژیم‌های محروم‌سازی، مناسب‌ترین روش برای تشخیص و محدود کردن مواد غذایی آسیب زا هستند.

در یک رژیم محروم‌سازی معین، غذای حساسیت‌زا از رژیم غذایی فرد حذف می‌شود، معمولا بین ۲ هفته تا ۲ ماه. اگر در طول این مدت واکنش ها کاهش پیدا کردند، این به آن معناست که غذای حساسیت زا یافت‌ شده است. این روش می‌تواند در صورت بازگشت علائم، مجددا تثبیت شود.

پزشک ممکن است یک آزمایش پوست تجویز کند و یا یک آزمایش خون تا یک حساسیت غذایی را شناسایی کند:

آزمایش خراش پوست، این یک ارزیابی برای میزان واکنش بیمار به یک غذای خاص است. مقدار کمی از غذای حساسیت زا بر روی پشت یا بازوی بیمار گذاشته می‌شود، پوست را بایک سوزن خراش می‌دهند، تا برخی از اجزای ماده وارد سطح زیرین پوست فرد شود. افرادی که تحت تاثیر قرار گیرند بوسیله ‌ی تورم پوست، واکنش نشان می‌دهند. به هرحال، این آزمایش صددرصد معتبر نیست.

آزمایش خون، این روش میزان ایمونوگلوبولین E را اندازه می گیرد. این تست هم صددرصد معتبر نیست. درصد آنتی بادی‌های ایمونوگلوبولین E ممکن است بخشی از پاسخ دهی نرمال انسان باشند و در برابر واکنش ها مقاومت ایجاد کنند.

بهترین راه درمان عدم تحمل غذایی خودداری از مصرف ماده‌ی حساسیت ‌زا است ، و استفاد‌ه‌ی کم و محدود در عین حال که با استفاده از مکمل‌هایی، روند گوارش را تسهیل می‌کنیم.

پیشرفت

برخی افراد دریافتند درصورتیکه برای مدتی از ماده‌ی خاصی دوری کنند، در صورت استفاده‌ی مجدد از آن بدنشان دیگر واکنش نشان نمی‌دهد و این معنای مقاومت است. برای مقاوم ماندن اغلب سوالاتی درمورد مدت زمان اجتناب از ماده ی غذایی و میزان استفاده‌ی مجدد از آن پرسیده می‌شود.

از آنجایی که هر فرد به شکل متفاوتی واکنش نشان می‌دهد، بهترین راه ارزیابی، آزمون و خطاست.