MRSA  ( استفالیکوکوس اورئوس مقاوم به میتیسیلین)، شکلی از یک عفونت باکتریایی مسری است که نسبت به گروه بزرگی از آنتی بیوتیک ها مثل متیسیلین، آموکسی سیلین، پنی سیلین و اوکسی سیلین مقاوم است. این مقاومت، درمان این عفونت را دچار چالش می کند.

این بیماری یک مشکل بسیار جدی است، می تواند به شکل جراحت پوستی، کورک یا التهاب باشد و پیش از آن که جدی به نظر برسد، به شکل بالقوه خطرناک بوده و در برخی موارد موجب مرگ می شود.

نکات کلی در رابطه با MRSA

در اینجا به برخی نکات کلیدی در رابطه با MRSA  می پردازیم. و جزئیات بیشتر را در ادامه ی مقاله مورد بررسی قرار خواهیم داد.

MRSA  شکلی از یک عفونت باکتریایی است که نسبت به بسیاری از آنتی بیوتیک ها مقاوم است.

استافیلوکوکوس اورئوس باکتری ای است که به طور معمول درون بینی و روی پوست انسان قرار می گیرد.

حدود یک سوم مردم این باکتری را در بینی های خود دارند، و به طور معمول بیماری زا نیست. از هر 100نفر، دو نفر به MRSA  مبتلا هستند.

بیشتر دلیل پراکندگی عفونت MRSA ، با مراقبت های سلامتی در ارتباط است.

استفاده از صابون های باکتری کش و پمادهایی که برای بهبود این عفونت استفاده می شود می تواند تا حدودی MRSA  را کاهش دهد.

MRSA  چیست؟

متیسیلین آنتی بیوتیکی است که با پنی سیلین ارتباط دارد، و یکی از درمان های موثر برای استافیلوکوک ها می باشد. باکتری استاف به مرور زمان نسبت به آنتی بیوتیک پنی سیلین مقاوم شد، که از آن جمله متی سیلین می باشد، این باکتری مقاوم استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین نام گرفت.

در ایالات متحده، باکتری استاف یکی از مهم ترین دلیل ابتلا به عفونت های پوستی می باشد، شامل:

التهاب

کورک

زرد زخم

دمل

عفونت جراحت

باکتری استاف می تواند سبب بروز عفونت شده و در مواردی تهدیدی برای زندگی محسوب شود. این شرایط شامل:

سپتیسمیا ( مسمومیت خونی)

پنومونیا ( عفونت ریه)

استئومیلیتیس ( عفونت استخوان)

اندورکاردیتیس ( عفونت دریچه ی قلب)

عفونت مجرای ادرار ( عفونت مثانه )

برونشیت عفونی (کیسه ی پر از آب کوچک در زیر پوست)

سالانه 94360 عفونت MRSA  در ایالات متحده تشخیص داده می شود که از این تعداد، 18650 مورد مرگ گزارش می شود. عفونت MRSA  به طور مشخص به عنوان یک عامل تهدید کننده ی سلامتی یا جهان شمول شناخته می شود، تقریبا 86 درصد تمام عفونت های MRSA  مستلزم مراقبت های سلامتی است.

درمان MRSA

در صورتیکه MRSA  تشخیص داده شد، درمان به موارد زیر بستگی خواهد داشت:

نوع عفونت

محل عفونت

شدت علائم

آنتی بیوتیک های مناسب برای آن نوع مشخص MRSA

مراقبت های لازم برای عفونت MRSA  شامل:

خارج کردن چرک از محل آسیب دیده

انجام آزمایش های مربوط برای استفاده از مواد چرک خشک کن

رعایت بهداشت

درمان های آنتی بیوتیکی

داروهای قابل استفاده برای MRSA  در عفونت بافت پوست می تواند شامل موارد زیر باشد:

کلیندامایسین

تتراسایکلین، دوکسی سیلین و مینوسیکلین

تریمتوپریم و سولفامتازول

ریفامپین

لینزویید

دلایل MRSA

MRSA  به دلیل سویه ای از باکتری ها ایجاد می شود که به انواعی از آنتی بیوتیک ها مقاوم می باشد.

MRSA  مسری است

MRSA  می تواند از شخصی به شخص دیگر سرایت کند( از طریق تماس پوستی) و از طریق فرد-شیء-فرد، زمانی که شخصی به MRSA  فعال مبتلا است.

تماس پوستی با کسانی که حامل MRSA  هستند برای شیوع این عفونت ضرورت ندارد. باکتری MRSA  همچنین می تواند بر روی سطوح و اشیاء مانند دستگیره ی در، زمین، سینک، ابزار شستشو و دیگر وسایل زنده بماند.

طول عمر MRSA  روی سطوح

یک مطالعه میزان طول عمر MRSA  روی سطوح مختلف در آزمایشگاه را مورد بررسی قرار داد،  در این بررسی میزان حضور این باکتری روی 5 ماده ی موجود در آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفت:

کتان 100 درصد (لباس)

کتان 100 درصد ( دستمال توالت و شستشو)

کتان 60 درصد، پلی استر 40 درصد ( لباس های آزمایشگاه)

پلی استر 100 درصد ( لباس های شخصی)

پلی استر پلاستیک 100 درصد ( پیش بند ها)

یک قطعه پارچه که با 10 هزار تا 100 هزار واحد کلنی میکروارگانیسم ها آلوده شده است. این گروه دریافتند که استافیلوکوکوس اورئوس می توانند بر طبق موارد زیر روی اشیاء باقی بمانند:

کتان 4 تا 21 روز

پارچه حوله ای 2 تا 14 روز

پلی استر مخلوط 1 تا 3 روز

پلی استر 1 تا 40 روز

پلی پروفیلن 40 تا بیشتر از 51 روز

این نتیجه گیری نشان داد که هر کدام از این وسایل لازم است به چه شکل ضدعفونی شود، تا بتواند گسترش باکتری را به حداقل برساند.

مراقبت های سلامت مربوط به MRSA

MRSA  به طور مکرر سبب ایجاد بیماری در افرادی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند می شود، به خصوص اگر این افراد با ابزار مربوط به سلامتی و بیمارستان در ارتباط باشند.

این ها با عنوان مراقبت های سلامت مربوط به MRSA  شناخته می شود و اغلب به دلیل یکی از موارد زیر ایجاد می شود:

آسیب به پوست: مانند یک آسیب جراحی، سوختگی، موارد درون وریدی که سبب ورود باکتری ها به درون بدن می شود.

بالا بودن سن: موارد پیچیده ی مربوط به سلامت که سبب کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شود مانند استفاده از برخی دارهای خاص که سبب کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شود.

تعداد زیاد افراد:  یک مورد ساده این است که به علت حضور افراد زیادی در بیمارستان، وسایل با افراد بیشتری در تماس خواهد بود که همین موضوع گسترش باکتری ها را تسهیل می کند.

کسانی که دارای سیستم ایمنی ضعیف هستند شامل موارد زیر می باشند:

بیمارانی که در مدت طولانی در بیمارستان بستری هستند.

بیمارانی که تحت دیالیز هستند.

بیمارانی که درمان های مربوط به سرطان را دریافت می کنند یا داروهای خاصی که سبب کاهش عملکرد سیستم ایمنی می شود.

کسانی که داروهای غیر قانونی مصرف کرده اند

کسانی که یکسال بعد از بازگشت از بیمارستان، عمل جراحی انجام داده اند.