تشخیص

علائم اولیه‌ی دیابت نوع یک به طور ناگهانی ظاهر می‌شود. در صورتیکه علائم بروز پیدا کند فرد باید اول به پزشک مراجعه کند.

یک شخص با پیش‌دیابت و یا مراحل اولیه‌ی دیابت نوع دو، علائم خاصی نخواهد داشت.

درصورتیکه یک آزمایش خون معمولی سطح قند خون را بالا نشان دهد، می‌توان بروز دیابت را به تاخیر انداخته و یا از بروز و پیشرفت آن جلوگیری کرد.

هر کدام از آزمایش‌های زیر می‌تواند سبب تشخیص دیابت نوع یک و دو شود اما تمام آن ها برای تشخیص هر دو نوع سفارش نمی‌شود.

آزمایشAIC که به آن هموگلوبین AIC، HbAIc، یا آزمایش گلیکوهموگلوبین نیز می‌گویند.

آزمایش گلوکز  پلاسمای ناشتا(FPG)

آزمایش مقاومت گلوکز  دهانی (OGTT)

دیگر آزمایش‌های خون، مثل آزمایش گلوکز  پلاسمای تصادفی(RPG) ، در بعضی مواقع برای تشخیص دیابت درطول یک چک‌آپ مورد استفاده قرار می‌گیرد.

در صورتیکه اندازه‌ی پلاسمای تصادفی ۲۰۰ میکروگرم در دسی‌لیتر یا بیشتر باشد، و فرد علائم را نشان دهد، احتمالا به دیابت مبتلا است.

در آزمایش خون مقدارهایی که سبب تشخیص دیابت و پیش‌دیابت می‌شود:

درمان و پیشگیری

درواقع درمانی برای دیابت وجود ندارد اما دارو می‌تواند به کنترل آن کمک کند.

انسولین  می‌تواند گلوکز  خون را تنظیم کرده، از هایپرگلیسمی جلوگیری کند و از بر علیه مشکلات طولانی مدت از بدن محافظت کند.

در ادامه فهرستی از روش‌های جاری شناخته شده برای درمان و پیشگیری از دیابت نوع یک و دو ارائه خواهد شد:

آیا مراقبت خاصی وجود دارد؟

مراقبت و درمان ویژه‌ای برای دیابت وجود ندارد، اما جراحی بایپس گاسترینی، سبک زندگی سالم و درمان های دارویی می‌تواند در افراد با دیابت نوع دو اثر بخش باشد.

برای افراد دیابتی، محققان ترکیبی از داروهای ایمنی‌زا و داروهای افزایش‌دهنده‌ی گاسترین را سفارش می‌کنند. گاسترین سبب تحریک سلول‌های پانکراس می‌شود.

امید است به زودی زمانی فرا برسد که افراد با دیابت نوع یک دیگر نیازی به مصرف مداوم انسولین  نداشته باشند.